Indrukwekkende ervaringen

Om 9:15 was ik zaterdag op het trotro-station in Hohoe. Pech! Een volle trotro was net weg en 'k ben nr. 4 van de nieuwe. Om 11:15 is hij eindelijk vol en konden we vertrekken. Rond etenstijd kwam ik pas bij Rebecca in Accra aan en 'k kon zo aanschuiven. Banku met rijk gevulde vissoep, heerlijk na zo'n lange reisdag! Zondag met de nieuw aangeschafte auto van Michael naar de kerk. De uitspraak “Christen zijn is geen titel, het is praktijk!” is blijven hangen. Heel bijzonder was het vrouwenuurtje na de dienst. De vrouw van de pastor had een korte meditatie; “Je gezondheid is kostbaar! Geef niet al je geld uit aan kleding en schoenen! Leg iets opzij voor noodgevallen!” Heel bijzonder en wijs, zeker in Afrika waar de meeste mensen bij de dag leven. Daarna was er een heuse kookles; Hoe maak je goede ocro-soep voor de banku? Na afloop was het lekker proeven!

Terwijl Rebecca en Michael 's middags fufu maken, vermaak ik mij met hun zoontje Hizkia en dan is het zomaar weer 6 uur en gaan we op uitnodiging van een vriend van Michael naar een zgn Healing Dienst van een Pinkstergemeente. Rebecca wil graag nog een keer zwanger worden en zij grijpen iedere strohalm aan. De zang hier vol overgave en vanuit de tenen is altijd indrukwekkend én ontroerend! Het wordt lachwekkend (voor mij) als de voorganger en wat anderen languit op de grond gaan liggen rollen. Nog nooit zo'n vertoning meegemaakt! But 'It's Africa!'
De crèche en het schooltje van Rebecca floreert. In de nieuwbouw zit nu klas 1 en 2 en is er plek voor klas 3 volgend jaar. Op de bovenste verdieping komen de resterende klassen. Een hele onderneming maar Rebecca doet het goed! Petje af! Dat het een elite schooltje is, is te zien aan de kleine klasjes, de Engels sprekende kinderen en… de haardracht van de meisjes.

Na Accra reis ik door naar Cape Coast en zit ik 's middags heerlijk aan zee met uitzicht op het slavenfort. Even echt vakantie! In de beginperiode was ik hier al eens met Corrie, maar in het kader van afbouwen wilde ik hier graag nog een keer heen. Vorige week had ik net het boek van Arthur Japin, 'De zwarte met het witte hart' uit. Ooit gelezen, maar nu zei het me veel meer. Het speelt zich voor een deel af in en rond het slavenfort St.George in Elmina (1836) ruim 10 km vanaf Cape Coast. Een stukje Nederlandse geschiedenis waar we niet trots op hoeven te zijn. Talrijke slaven werden onder erbarmelijke omstandigheden naar Suriname en de Ned. Antillen verscheept. Na afschaffing van de slavenhandel werden op slinkse wijze Ghanezen gerekruteerd voor het Oost-Indische Leger (KNIL) en twee Ghanese prinsen van de Ashanti-koning, jochies nog, werden door de koning meegegeven om in Nederland opgeleid te worden. Voor beiden uiteindelijk een drama.

Bijzonder opmerkelijk vind ik de mildheid van Japin in zijn Nawoord. Hij schrijft oa ; “Ik ben ervan overtuigd geraakt dat niemand handelt uit kwaadaardigheid. Dit is ook mijn overtuiging in het dagelijks leven. Geen mens staat 's ochtends op met het idee vandaag eens flink wat kwaad aan te richten. Integendeel, ieder wil graag het beste doen wat binnen zijn vermogen ligt… en ieder mens kan beïnvloed worden door waandenkbeelden en onnavolgbare ideologieën. Het houdt ons waakzaam wat betreft ons eigen handelen. Een gedachte die troost kan brengen en ons kan verzoenen met het verleden, omdat ook historische gebeurtenissen die wij nu onmenselijk noemen, in werkelijkheid maar al te menselijke drijfveren hebben gehad.”
Een indrukwekkend boek met indrukwekkende gedachten. Niet alleen de Europeanen, maar ook de Ghanezen zelf in die tijd, maakten slaven en rolden er 'koppen'. Al met al een leerzaam uitje!

Na een “vlotte” reis van 10 uur ben ik weer terug in Kledzo waar het olievrouwtje olie fabriceert, de was wordt gedaan met de baby op de rug, waar de grafkistenmaker woont naast de garage waar 'God is in control' (humor) en onze buurvrouw haar tweeling Emmanuella en Emmanuel verzorgt. Waar ik door enthousiaste en opgewonden kinderen wordt ontvangen en Eben een luisterend oor heeft naar mijn belevenissen.
De kinderen zijn na een week van toetsen op school nu maar met één ding bezig 'The Christmasplay'! Het is heerlijk om weer terug te zijn en volgende week wordt het een druk weekje met op vrijdag ' The Christmasplay' voor de schoolkinderen. Ongetwijfeld weer een mooi en indrukwekkend gebeuren!