Complimentjes

Het is dinsdagmorgen 10 uur, de bel voor de pauze van de handwerkles is gegaan, maar iedereen is nog druk bezig. Marita zit naast me. Van de nieuwelingen heeft zij de meeste moeite. De verschillen zijn groot. Vorige week waren twee meisjes klaar met hun 'borduurlapje' met allerlei steken van vorig jaar. Hun ging het vrij gemakkelijk af, terwijl voor Marita simpel rijgwerk een hele opgave is. Nu ze naast me zit kan ik haar beter helpen. Vorig jaar was het Emelda die bijna steek voor steek begeleidt moest worden,nu doet ze het op eigen houtje! Voor ik vertrek zal Marita het ook kunnen. Bij de eerste lessen was het Magdalin die naast me kroop. Beide meisjes zaten op St. Martin in de 'special clas' en zijn daar zo'n beetje klaargestoomd voor de opleiding hier. Toch zijn hun niveaus enorm verschillend. Magdalin kan zich veel beter concentreren en haar werkje doet ze goed, terwijl ik Marita bij elke goede steek een complimentje moet geven. Iets wat de Kenianen niet zo gemakkelijk doen. Ze moeten dan ook nog weleens lachen als ze me horen, maar het doet de jongelui goed en daar gaat het mij om. Ze 'groeien' bij ieder goed woordje!

Rehemah is ook nieuw, ze is achttien maar komt ouder over. Ze verplaatst zich in een karretje. Haar benen kan ze niet gebruiken en 's avonds komt ze kruipend naar de avondsluiting. Een teruggetrokken stil meisje. Ze houdt niet van zingen en dat is heel bijzonder omdat iedereen hier altijd uit volle borst zingt. 'k Vraag me dan ook weleens af wat ze heeft meegemaakt. Ze doet de opleiding breien met de machine en gelukkig geniet ze erg van de handwerkles. Ze is handig en snapt het snel. Krijgt ze een complimentje dan komt er een voorzichtig glimlachje en daar kan ik enorm blij van worden. Vorige week ben ik begonnen om haar Engels te leren, heel simpel; “I am Emma, you are Hennie, she is washing!” enz. Iedere dag een zinnetje of woordje erbij. Het leuke is dat ik haar hiermee aan het lachen krijg. De moeite waard om daar iedere dag even aandacht aan te besteden.

Vier werkjes van eenvoudig rijgwerk waren vorige week klaar. Om ze af te werken had ik in Sondu wat fleurige stofjes gekocht en het zijn leuke tafelmatjes geworden.Simpel werk van 'simpele' jonge lui die maar wat graag als trotse makers op de foto gaan. 'k Heb gezien met hoeveel moeite en inspanning ze deze eenvoudige werkjes hebben gemaakt, voor hen mijn grote complimenten!

Voor mij is het altijd een uitdaging; wat doe ik met alle gekregen spulletjes! Ieder jaar maak ik een selectie uit de grote voorraad bollen wol, borduurzijde, haakkatoen, lapjes, bandjes, knoopjes ed.
Dat ik alles bij de hand heb, maakt het werken voor mij gemakkelijk, vroeg of laat komt alles van pas! Van een vroegere schoolvriendin kreeg ik bijvoorbeeld wat vilten lapjes, daar konden we weer heel leuk wat gekregen applicaties op maken met een knoopsgatensteek die we ook weer gebruiken bij het sluiten van de tasjes. 'n Mooie oefening van de steek en een leuk resultaat! Waarom altijd tasjes? Dit heeft te maken met het feit dat alles hier functioneel moet zijn. Prullaria om op te hangen of neer te zetten is niet interessant, je moet iets kunnen gebruiken. Daarbij komt dat iedereen ongeacht hun niveau hier aan mee kan doen en met één of meerdere tasjes naar huis kan gaan.

Inmiddels zijn ook negen rollen band aangeschaft voor het maken van de boodschappenmandjes. Deze 'baskets' zijn een nationaal product en verkopen goed. Een aantal jaren geleden zijn we met deze les gestart en het is een groot succes. Binnenkort gaan we ook hiermee aan de slag zodat ik wat van mee kan nemen voor de verkoop in Nederland.

Judy had de afgelopen jaren een heus smyrnatapijt geknoopt, deels gekregen en deels uit de Kring loop. Een hele prestatie met haar kromme vingertjes. De voering was vorig jaar al gekocht maar vanwege haar chemokuren en tijdgebrek kwam het er niet van. Nu moest het gebeuren en op een morgen gaan we samen naar het kantoortje van zr. Ludovena. Judy mag eigenhandig haar werk overhandigen. Ludovena is er blij mee, maar ja… zoals ik al schreef, een complimentje blijft uit. Het kleed heeft een plek gekregen in het Guesthouse voor vrijwilligers en waar het team van Amref tijdens de operatieperiode slaapt en dat beschouwen we dan maar als een complimentje! Haha….