Veel, héél veel…

En dan zit je zomaar weer in de trein richting Schiphol om de komende drie maanden deel uit te maken van het team in Nyabondo waar lichamelijk en meervoudig gehandicapte kinderen worden opgevangen, behandeld en naar school kunnen gaan. Een mooi vooruitzicht! Op station Kampen Zuid waait een koude wind die me doet rillen, vanbinnen voelt het warm. Hartverwarmend waren de vele goede nieuwjaarswensen, de kaartjes en het meeleven. Overweldigend ook de vele en mooie reacties op het verhaal “Oog voor… Kenia” ! Kortom een dankbaar mens is onderweg! Dankbaar voor de steun en het vertrouwen van velen, dankbaar voor mijn gezondheid en dankbaar dat ik mens en medemens kan zijn tussen mensen voor wie het bestaan vaak niet zo rooskleurig is.

Het weekje thuis was niet echt 'thuis'. Familiebezoekjes, veel de hort op om toch nog aanwezig te kunnen zijn bij een aantal winteractiviteiten, dingetjes afspreken en regelen voor in april. Veel mensen even gezien en/of gesproken,veel ook niet omdat er eenvoudig weg geen tijd voor was. Ook moest uit de hele voorraad spulletjes (gekregen of gekocht) materialen gesorteerd worden voor de handwerklessen. Heel veel, maar ook erg leuk werk! Een druk weekje waarin véél gebeurde. Dochter Karin kwam door de storm in Thailand ternauwernood van een eilandje af en kon zo zondag toch haar vlucht halen en dinsdag langs komen voor een etentje. Kleinzoon Joep kon vanwege de hevige sneeuwval in Oostenrijk maar net naar huis en zelf zat ik zondag enige tijd 'vast' op het station Zwolle. Alle drie haalden we het nieuws haha…

Ondertussen gingen mijn gedachten regelmatig uit naar de kinderen van House of Hope. Heel fijn om te weten dat Beth (de Amerikaanse) volgende week komt en tot april blijft. Met Pearl had ik in Accra op de luchthaven nog even een goed gesprekje. 'k Heb aangegeven dat het goed zou zijn om wat meer gesprekken met de ouders en/of familie te hebben ivm de terugkeer van de kinderen naar de familie tijdens de vakanties. Wat meer begeleiding zou wenselijk zijn, in het bijzonder voor Jonathan. 'k Hoop van harte dat er iets mee wordt gedaan. Iets minder 'pray', meer praten!

Vanuit mijn vaste hotelletje in Nairobi is altijd mijn eerste loopje naar het busstation voor een ticket. Altijd uitkijken geblazen, geen mooie gladde stoepen, mijn tasje met geld en pasjes opgeborgen in een andere tas, oversteken doe je tegelijk met de hele meute, dan moet men wel stoppen. Zwervers liggen in de parken of neuzen in de bakken afval, moeders met baby's zitten op straat te bedelen, hier en daar een lijmsnuiver met een flesje onder de neus. Tussen het drukke verkeer mannen die een kar achter zich aantrekken,een ander heeft een ezeltje die de kar trekt.Daarna wat boodschappen en rond de middag had ik een afspraakje met Nelson mijn sponsor-joch. Lekker vroeg naar bed en de volgende morgen uitgerust de lange busrit van zeven uur naar Ahero. Genoeg te zien! Mensen die langs de weg hun groenten, fruit proberen te verkopen. Mooie kleurige stalletjes met fruit, kuddes koeien en geiten die het gras langs de weg kort houden. Op een plek veel apen, een kleintje zit parmantig rechtop op de rug van de moeder. Om drie uur meld ik me bij het centrum “'k Ben nu in Kericho en over een uurtje stap ik uit bij het Total Benzine Station in Ahero” “We sturen een auto!” krijg ik als antwoord.
Na een half uurtje wat rondhangen, komt iemand aanzetten met een stoel, geweldig! Om vijf uur probeer ik nogmaals te bellen maar krijg geen gehoor. Het is duidelijk; 'k ben weer in Afrika waar wachten, wachten, heel gewoon is! Zes uur, eindelijk! Zuster Ludovena en Jim, een hartelijk weerzien! De auto had een mankement en moest in Kisumu gerepareerd was het excuus. Kan gebeuren! Tijdens de rit naar het centrum valt genoeg te praten én... te lachen! Ludovena diept een brood, een kuipje boter en een pot jam uit haar tas “For you!” Wat lief! Voor de duisternis invalt vlug iedereen even begroeten. Veel kinderen zijn nog niet terug van vakantie. Eugene een jochie dat vorig jaar hier achter is gelaten nadat zijn moeder overleden was en de vader hem niet wilde, zit enthousiast te zwaaien, even op een holletje naar hem toe en hij krijgt een stevige hug. Hij straalt!
In mijn huisje staat een thermoskan thee en een schotel mandazi's op tafel, maar daar kom ik helemaal niet aan toe. Judy komt langs en wat ziet ze er geweldig goed uit! Als ik zo'n beetje iedereen heb begroet is het donker. Er wordt een heerlijke warme maaltijd gebracht en 'k ben weer met héél veel genoegen helemaal thuis!

Vanmorgen nog maar eens het terrein over. Judy is druk met de was. Op de zaal voor gasten vind ik Jerian en Hilda. Zij waren hier elf jaar geleden als meisjes van 10 á 12 jaar. Nu doen ze een studie dankzij Bondo Kids. Vanwege problemen met de beugels en prothese zijn ze hier een paar dagen tot alles in de workshop is gerepareerd. Mooie en slimme meiden! Voor nu hartelijke groetjes uit Nyabondo, volgende week meer! Hennie
Wil je nog iets bijdragen? Heel fijn! Bij Bondo Kids wel even mijn naam vermelden.
NL92 RABO 0397370830 tnv Bondo Kids te Zwolle (aftrekbaar)
of
NL37 SNSB 0909 9721 09 tnv H. Berends-Kok, IJsselmuiden