'n Uitgelaten weekeind….

Soms doe je iets zonder dat je de gevolgen ervan kunt overzien. Dit overkwam mij vorig weekeind, maar laat ik bij het begin beginnen. Eigenlijk begint het weekeind voor de kinderen al op donderdagmiddag. Zodra de school uit is wordt er met water gesleept om van jolly juice (ranjapoeder) waterijsjes te maken voor de zondag. Voorzichtig in plastikzakjes gieten en dichtknopen, de ijslollievormen uit Nederland gebruiken we voor de volwassenen. Zodra het klaar is, in optocht naar het koelkastje. Al jaren een leuk ritueel waar iedereen graag bij helpt want... in de zakjes blijft nog weleens iets poeder achter en dat is smikkelen. Zondags na de lunch worden de ijsjes uitgedeeld, een hele traktatie! Op vrijdag- en zaterdagavond gaat de snoeptrommel rond en zondags krijgen ze iets speciaals zoals een lolly of iets dergelijks. De kans dat ik het zal vergeten is nul want ze helpen het mij 's morgens al te herinneren.“Hennie tonight coffeetoffee!”

Zaterdag is het klusjesdag, groot en klein doet de was, de slaapzalen moeten schoon, de compound aangeharkt, onkruid gewied enz. Ook is hun hulp vaak nodig bij de keuken, dan zit het hele stel bon en, pepers of gember uit te zoeken. De jongens hebben een extra taak, zij zorgen voor de geiten, kippen en hoenders. Een hobby van ma Faxstine. Groenvoer wordt door de jongens van buiten de compound gehaald. Al deze taken krijgen ze opgedragen door Faxstine en o wee als ze het niet goed doen. Soms komt dan het rietje erbij aan te pas en om dat te voorkomen vliegen ze voor haar. Het is wel vermakelijk om te zien hoe ze zich onzichtbaar proberen te maken als ma Faxstine het op de heupen heeft. Als alles klaar is mogen ze naar mij toe; spelen, spelletjes, kleuren of knutselen, maar vandaag delen we eerst twee grote papaja's. Die lagen vanmorgen na het douchen voor mijn deur.

In het kerkje dichtbij is op zondagmorgen een uitgelaten feestje gaande. Enthousiast gezang en gedans. Door één van de dames wordt ik van de stoel getrokken, kom op … dansen! Gelukkig zwaait mijn plooirok aardig mee want 'k voel me tussen die soepel bewegende mensen een stijve trien… Toch altijd weer een hele belevenis zo'n dienst, totaal anders en toch voel je een verbondenheid, heel speciaal! Terwijl de kinderen in het zondagschooltje onder de mangoboom zitten doet een jonge vrouw de preek in Ewe, helaas alles ontgaat me…

Na de lunch gaan we op pad. 'k Wil graag het nieuwe in aanbouw zijnde House of Hope zien waarvan het fundament met Nederlands geld is gelegd. Door de bush bush, met drassige stukken vanwege de regenval van de afgelopen week bereiken we het nieuwe terrein. Voor de kinderen is dit een uitje en ze vliegen bij aankomst uitgelaten een grindhoop op en staan uitbundig te zwaaien. Dan naar de nieuwbouw, de muren van de begane grond staan, maar dat is dan ook alles. Het wordt best groot en ongetwijfeld mooi maar of het volgend jaar klaar is moet ik nog zien. Rondom is het ook nog één grote wildernis en geen geschikte plek om de speeltoestellen neer te zetten, die ik dit jaar wil laten maken van de giften. Vindingrijke Eben weet raad, we kunnen ze eerst op de oude compound zetten en later verplaatsen. Prima idee en inmiddels is een glijbaantje, een wipwap en een draaimolentje in bestelling. Volgend jaar doen we dan de schommels gelijk op de goede plek. Als we teruggaan is er iets verderop een terrein waar vrachtwagens zand kunnen halen.“Hennie mogen we nog even op de zandhoop?” Ach ja waar om niet? Zand is altijd leuk! Op het pad erheen ligt een grote waterplas, Christy denkt er even door heen te hollen, maar het is dieper dan gedacht, verliest haar evenwicht en duikt voorover. De meegenomen voetbal stuitert lekker in het modderige water dat alle kanten op spat. Met de groten sta ik te kijken hoe de kleintjes de berg zand beklimmen. Geen mooi duinzand maar grof en vies, maar voor de kinderen is zand gewoon zand. Niets mooier dan naar boven en je eraf laten glijden, dikke pret! Als het tijd wordt om terug te gaan zien ze er niet uit. Dat het zo'n moddermiddag zou worden was niet te voorzien en 'k had dan waarschijnlijk nee tegen het plan gezegd. Want o wee.. als ma Faxstine hen zo zou zien dan krijgen zij ervan langs terwijl ik de toestemming gaf. Dat ze onder het vieze zand zitten is voor de kinderen geen probleem, ze spoelen zich lekker af in de modder en Christy die toch al nat was, neemt nog maar eens een heerlijk 'gezond' modderbad. Ze hebben een heerlijke middag en eerlijk gezegd vond ik het wel prachtig om hen zo uitgelaten bezig te zien. Eenmaal thuis vliegen ze naar hun slaapzaal om zich te verkleden en als ik als laatste de poort sluit, komt ma Faxstine net terug van haar kerkdienst. Van het hele modderfestijn heeft ze niets meegekregen, gelukkig maar!