Black and White on Outreach

Vorige week was er voor het eerst een Outreach. Via World Vision kregen we het verzoek wat scholen in Homa Bay Regio te bezoeken om een aantal kinderen met lichamelijke en geestelijke beperkingen onder de loep te nemen. Zeven uur vertrek, het werd 'African time' acht uur. Een half uurtje later komt verpleegkundige Edwin tot de ontdekking dat hij de formulieren is vergeten. Hij springt op een piki piki om ze te halen. Wij staan drie kwartier langs de kant van de weg te wachten. Niemand die zich druk maakt. Voor Bente, één van de drie stagieres die begin februari arriveerden, een nieuwe ervaring! We lachen er smakelijk om 'It's Africa'. De komende weken is er iedere week een Outreach, altijd erg interessant en 'k kan enorm genieten van de rit. De scholen lagen in een afgelegen gebied. Het was zoeken, er zijn er legio! Na verschillende keren vragen, komen we waar we zijn moeten. In totaal melden zich twintig kinderen. Geen ernstige casussen, voornamelijk problemen met benen of voeten die op het centrum dmv een kleine operatie of aangepaste schoenen opgelost kunnen worden. Voor de kinderen met een geestelijke beperking wordt een Special School geadviseerd of observatie op het centrum. Daarna krijgen de ouders advies wat voor hun kind de beste behandeling zou kunnen zijn.
Na afloop, aan het einde van de middag, wordt er zoals gewoonlijk een uitje van gemaakt en nemen we een kijkje bij Simbi het zwavelmeertje net buiten Kendu Bay. Leuk om er weer te komen. Vorig jaar was ik daar met Elisha een leraar van de school en zagen we hoe mensen water meenamen in jerrycans omdat ze geloven in de geneeskrachtige werking ervan. Dan op weg naar Lake Victoria om vis te eten. De voorraad is bijna op, het wordt vis én vlees. Vorig jaar aten Elisha en ik daar ook en ontdekte ik dat cola met een scheutje whisky (Black and White) wel erg lekker is! 'k Stel voor om weer een flesje te kopen, de kleinen waren uitverkocht. Het werd een grote haha… die komt wel op, zeker als Edwin mee is, hij heeft zelfs zijn t-shirt erop aangepast. Hij lust er wel limonade van.

Gisteren gingen we weer, nu naar Sori aan een andere kant van Lake Victoria. Vandaag is Martina mee, één van de andere stagiaires. Half zeven vertrek, het werd zeven uur! Onderweg veel stops om iets te kopen of te regelen. Half twaalf zijn we eindelijk waar we zijn moeten. Drie mannen stappen uit om het gebouwtje te zoeken. 'n Kwartier later zijn ze terug “A big problem!” De priester schijnt te zijn overleden en de mensen zijn weer weggegaan. Geen mensen, geen gebouwtje, geen Outreach, het hele stuk voor niets gereden. It's Africa!
Het team is echter een dagje uit en we rijden vrolijk over de kilometers lange hobbelweg terug naar het plaatsje Sori om bij het meer te kijken waar veel 'small fish' wordt gevangen, voor veel mensen in Kenia een delicatesse, voor mij één van de weinige dingen die ik echt niet eet! Daarna naar een andere plek waar vissersnetten worden binnengehaald. Zwaar werk met een tegenvallende vangst. Erg leuk om hier wat rond te scharrelen en te kijken naar de bedrijvigheid. Ondanks de grote pan met stukken kip, chapati'' s én een krat soda's die we meekregen van het centrum, heeft iedereen toch trek en even later zitten we aan de vis. Half vier maken we aanstalten voor de terugreis. Een uur later staan we stil, lekke band! Geen wonder de weg zit vol met kuilen en gaten. Met vereende krachten wordt een nieuwe band gemonteerd en we rijden weer. Een eindje verderop is een plek waar banden gerepareerd worden, het is een komen en gaan van auto's en brommers. Zonder een goede reserveband moet je hier de weg niet op, we wachten tot we geholpen worden. Bij de volgende plaats wordt de auto geparkeerd bij een supermarkt. Jim, Edwin en Pon moeten zogenaamd boodschappen doen jaja… mijn Black and White had ik thuis gelaten, dus duiken ze nu de kroeg in. Ze zijn uit en daar moet op gedronken worden!
Kwart over acht, te laat voor het dagelijkse potje Uno met de jongelui zijn we eindelijk terug van een lange vermoeiende reisdag zonder Outreach en Black and White. Het plezier was er niet minder om!

Straks op bezoek bij Zacharia. Hij is een van de weinige niet katholieken hier en 'k zal binnenkort een keer met hem en zijn familie naar de kerk. Welke dat is, is nog niet echt duidelijk. We gaan het zien, altijd mooi om ergens anders je licht op te steken….