Een week na de eerste chemo

Lieve mensen, hartelijk dank voor alle gebeden en attenties in verschillende vormen. Doet goed hoor! Waarbenjij is bedoeld voor reiservaringen. De reis die ik nu maak is van een ander kaliber dan dat jullie gewent zijn. Misschien vind je dit soort verhalen te deprimerend, je kunt ze altijd stop zetten hoor en doe dat rustig, op een ander jaar mag je weer inloggen wat mij betreft.
Dit is voor mij gemakkelijk om iedereen in één keer op de hoogte te houden en… eigenlijk vind ik het ook erg leuk om mijn ervaringen op te schrijven, gewoon voor mezelf!

Zondagmorgen 8:25
Na een nacht, waarbij ik vanwege het vele drinken heel vaak naar het toilet moest, schrik ik wakker. Mooi op tijd voor De Verwondering, mijn favoriete programma op de zondagmorgen. Vlug het bed uit! Oh help… fout!. 'k Zit op de deksel van m'n toilet, helemaal dizzy, zo beroerd heb ik me nog nooit gevoeld. 'k Ben werkelijk tot niets instaat. Een kwartiertje later zakt het gelukkig en is alles weer normaal. Gek! 's Nachts was ik wat misselijk en nam ik een tabletje, beter op tijd nemen dan te laat was het advies. Was dit tegelijkertijd met de diarree de oorzaak? Had ik voldoende gedronken? Hoe dan ook, 'k ben nu met opstaan wat alerter en tot op heden is het goed gegaan.

Vorige week woensdag de eerste chemo. Daar zit je dan in een heerlijke relaxstoel, mijn rechterhand zwemt in een blauw emmertje warm water tussen mijn benen. Een geweldig idee van de verpleegkundige. 'k Ben moeilijk te prikken. Het warme water doet wonderen, de aders op mijn hand zijn even later mooi opgezwollen en daarna is het zo gepiept. Drup voor drup komt nu het akelige goedje mijn lijf binnen. Oké, laat het maar komen en zijn 'heilzame' werk doen.
'k Moet aan Judy denken. Mijn Keniaanse pleegdochter. Zij overleed vorig jaar januari een week na mijn aankomst. De kuren tegen borstkanker die we haar dankzij Nederlandse giften hebben kunnen geven heeft haar leven met hooguit een jaar verlengd. Had ze zo'n prima behandeling gehad als wat ik nu krijg had ze hoogst waarschijnlijk nog geleefd. Een dikke pluim voor de gezondheidszorg hier ook al heeft die ook zijn mankementen. Mijn vooruitzichten zijn aanzienlijk beter al zal de appel zuur zijn de komende periode. Doorbijten Hennie… en… laat je mooi dragen!

De taxi zou woensdagmorgen rond 10 uur arriveren. Tien voor 10 gaat de telefoon; de taxi komt eraan! Oh… help! 'k Stap net onder de douche vandaan.
Alles ging mis vanmorgen. Mijn 'dove' oortjes zitten dicht en om straks de mensen goed te kunnen verstaan gebruik ik een neusspray. 'k Raak blijkbaar iets in m'n neus en het volgende moment stroomt het bloed de wastafel in. Vanwege de dubbele bloedverdunners voor mijn hart laat het zich niet makkelijk stelpen. Een uur lang loop ik met dotten wc papier mijn neus dicht te knijpen.
Eten, drinken, karweitjes doen met één hand terwijl de anders aan je neus zit gebakken, is een hele klus haha…. 'k Heb net genoeg tijd om mijn haar te föhnen en ja hoor daar staat het taxibusje al.
Dan op naar de andere kant van de IJssel om twee andere dames op te pikken, sightseeing Kampen.

Ieder lichaam reageert anders op de chemo, hoorde ik. Dat is niet te voorspellen. Het legt wel de zwakheden in je gestel bloot. Groot kans dat de aanhoudende diarree en maagklachten daar mee te maken hebben. De regieverpleegkundige raadde mij aan om loperamide te gebruiken. Wat nog in mijn Afrika toilettas zit is over datum. Het is droog, even een frisse neus en een fietstochtje om het middel aan te schaffen. Lekker! Ieder dag probeer ik er even uit te gaan om een boodschapje te doen en 'k wandel steevast elke dag een half uurtje.
Zoals ieder lichaam anders reageert, zo reageert ook ieder mens anders op dingen die hem/haar overkomen. Met deuren slaan, boosheid of in een hoekje zitten huilen? Dat soort reacties kan ik mij ook wel voorstellen hoor en daar is niets mis mee, maar zo zit ik niet in elkaar, mij overgeven en mij gedragen weten, dat wel!

Vanmorgen na het opstaan had ik totaal geen energie, ben wat rillerig en neem de temperatuur op 38.5. Teveel! 'k Moet naar Isala om bloed te prikken ed. Zus Annie staat even later voor de deur, goud waard! Vierenhalf uur later zijn we terug met 2 antibiotica kuren. Een geruststelling voor de kinderen die met z'n allen op Terschelling zitten.
Op woensdag 11 aug. is de 2e chemo, houd jullie op de hoogte!
Liefs Hennie