Drie ondernemende dames

Vrijdag ging ik op bezoek bij Quinter, zij sleept zich voort d.m.v. twee krukken. Op het centrum deed ze de breiklas en leerde ze mandjes vlechten. Een paar jaar geleden kon ik haar helpen met materialen voor de mandjes en van tante kreeg ze vorig jaar een breimachine waar ze oa mutsen mee maakt. Nu zit ze vrijdags op de markt om haar spulletjes te verkopen, zodat ze een eigen inkomen heeft. Ze haalt mij op van de matatu, maar 'k moet eerst mee naar huis voor een lunch. Ook voor haar een partij telefoontasjes en dankzij de Weggeefschuur nagellak, oorbellen, armbandjes, kettingen en haarknipjes. Alles nog mooi in plastic verpakt. Daarna samen naar de markt, de sieraden trekken veel bekijks, maar is een luxe artikel wat niet snel verkoopt. Sommigen beloven volgende week terug te komen als ze geld hebben. Wel verkoopt ze een aantal mutsen. Later als ik weer thuis ben krijg ik een sms-je, winst voor die dag 450 ksh. ongeveer 4 euro. Ze is er blij en tevreden mee, zij redt zich wel, het is een doorzetster eersteklas!

Het eerste weekeind hier werd ik uitgenodigd door Erik. Hij is elf jaar geleden op het centrum geholpen aan zijn klompvoeten. In die periode ontdekte hij zijn 'creatieve talent'. Aangemoedigd en geholpen door zr. Ludovena schildert hij nu voorstellingen en teksten op muren en deuren. Hij is nu drie jaar samen met Mirjam en heeft een zoontje van anderhalf Dan. Over 6 maanden verwachten ze opnieuw een baby. Ze hopen op een meisje die ze mijn naam willen geven, maar een paar dagen later stap ik op Erik af. “Erik, eigenlijk hoeft die vernoeming van mij niet, het schept verwachtingen en verplichtingen. Please don't do it!” Gelukkig neemt hij het goed op en 'k ben blij de stap te hebben gedaan. Omdat hij als zzp-er geen vast inkomen heeft, zou Mirjam graag een winkeltje beginnen, maar zoals altijd hier ontbreekt het beginkapitaal. 'n Familielid in Nederland is bereid om te helpen en een weekje later is hun kamer/keuken van een paar vierkante meter verandert in een winkeltje met zelf getimmerde en geverfde schappen rondom. De telefoontasjes die bestemd waren voor Judy, heb ik in een mandje gedaan, evenals wat kettingen, flesjes nagellak en een zestal kinderslippers eveneens van de Weggeefschuur. Prima geschikt voor haar handeltje. Woensdag, óp naar de groothandel in Sondu en even later verras ik ze met een baal suiker, tandpasta, tandenborstels, zeep, thee, bodycreme, zakjes kruiden, lucifers en een bus vol toffees om de nieuwe klanten te trakteren. Blij verrast nemen ze het in ontvangst! Mirjam verkoopt al mango's en 'k neem gelijk een zak vol mee. Vanmiddag ging ik een kijkje nemen. Ook al zijn de schappen nog grotendeels leeg, ieder moment kwam er wel een klant. Dit gaat wel lopen, leuk te zien! Erik heeft wel een zakelijk instinct en kan Mirjam helpen om het winkeltje verder uit te bouwen.

Vorig weekeind was ik al vroeg op pad om Eunice te bezoeken. Zij was verpleegkundige hier, maar raakte halfzijdig verlamt door een hersenbloeding. Geen WAO, geen man, wel een tweeling Vincent en Thomas. Zodra ik uit de matatu stap, komen ze aangehold. Eunice wacht thuis met thee. Een vrolijk weerzien en… er valt veel te praten. Ze heeft afgelopen jaar een watertank gekregen en er is een winkeltje gebouwd met de bedoeling dat ze een inkomen heeft. Veel spulletjes om te verkopen heeft ze echter nog niet. Om haar wat op weg te helpen, heb ik ook voor haar een mooi aantal in Ghana genaaide telefoontasjes bij me en vijf mandjes die op het centrum zijn gemaakt. Omdat het winkeltje wat achteraf staat, kan ze deze mooi als blikvangers aan de buitenkant hangen. Ze wil alles weten over het centrum, het gemis van haar werk en collega's is groot! Genoeg te vertellen, want de laatste weken is hier veel gebeurd. We zijn zo druk met praten dat 'k maar twee foto's heb, een andere keer meer. Voor de volgende keer heb ik een lijstje met boodschappen vergelijkbaar met de spulletjes voor Mirjam en Erik. Op de terugweg wil ik materialen voor de handwerkles kopen, helaas zijn sommige winkels op zaterdag al vroeg dicht en moest ik maandag even snel heen en neer naar Kisumu. De wol en het strijkijzer worden met gejuich ontvangen!

Door het mooie totaal aan giften én het restant uit 'Judy's potje' kan ik de komende tijd verder kijken waar deze drie dames nog meer mee geholpen zijn, zodat hun “business” verder gestalte kan krijgen. Heel fijn voor hen en voor mij leuk om mee te denken. Daarna moeten ze zelfstandig de handel winstgevend maken.
Alles is nu op een rijtje gezet en het is mogelijk om naast het orthopedische bed, nog 10 gewone ziekenhuis bedden incl. matrassen te bestellen. Een prachtig resultaat en wat mooi, om mede namens jullie zoveel mensen blij te maken met een klein beetje hulp! Héél, héél véél dank allemaal…..!