Reizen doe je niet alleen.

Om nog even bij mijn “gelijkenis” te blijven van mijn tocht door de Himalaya, de tocht op het paard ging vergezeld met de reisleidster en een aantal drager die onze bagage en kampeerspullen voor de volgende overnachting droegen, echt een mini karavaan! ( De groep had een rustdag.)
Voor en achter de dragers, als het kon de reisleidster naast mij. Tegen het einde van de middag kwamen we bij het eerste bewoonde hutje waar net de bewoners arriveerden vanuit het dal.
Gastvrij als de mensen daar zijn, werden we binnen uitgenodigd, met z'n allen rond een vuurtje was het behaaglijk en gezellig. Een grote pan noedelsoep stond te pruttelen op het vuur. Terwijl na de maaltijd de dragers verdwenen naar hun tentjes buiten, mochten de reisleidster en ik onze matjes en slaapzakken naast het dovend vuurtje leggen waar we een heerlijke nacht hadden. Een reis maak je nooit alleen!

Dankzij de paar goede dagen voor de twee chemo is mijn huis spic en span, de was gedaan en de tuin bijgewerkt. Heerlijk om zo weg te gaan en straks in een huis terug te komen waar voorlopig niet veel hoeft te gebeuren.

Net als drie weken geleden zit ik op de zondag na de tweede kuur weer helemaal dizzy in de douche. Als ik een beetje bijkom zie ik op de grond mijn wekelijkse pilletje liggen tegen botontkalking, blijkbaar heb ik die uit mijn vingers laten vallen. De vorige keer dacht ik dat het misschien van het pilletje tegen de misselijkheid kwam wat ik 's nacht had genomen. Nu heb ik niets gehad en toch…. blijkbaar bereikt na een aantal dagen iets in mijn lichaam een climax waardoor ik zo raar wordt. Na een kwartiertje is alles weer normaal, maar fit ben ik niet.
Dat houdt de hele week aan, op goede momenten doe ik wat karweitjes om mijn huis aan kant te houden en vanaf maandag maak ik dagelijks weer een ommetje in het tempo van een 'oude vrouw' haha….

Tijdens de drie weken na de 1e chemo had ik hier en daar rare pijntjes in mijn lichaam, nu wat minder maar wel in mijn borsten, hopelijk doet het spulletje daar nu zijn vernietigende werk. En daar blijft het niet bij, na wat gegeten te hebben krijg ik darmkrampen, de slijmvliezen van mijn darmen krijgen ook een opdonder.
Dat mijn vitaliteit onder dit alles lijdt moet ik maar op de koop toenemen, al valt dat eerlijk gezegd niet mee. Als alles achter de rug is hoop ik weer te kunnen bouwen aan mijn fysieke gezondheid.
De dagen verlopen saai, zeker bij het weer van de afgelopen week. Niet even lekker de tuin in en iets kunnen doen daar. De enige afleiding is zo af en toe iemand die even binnen wipt, een telefoontje, de krant en de brievenbus met bijna dagelijks wel een zonnestraaltje in de vorm van een kaartje als teken dat ook deze reis niet alleen wordt gemaakt. Fijn!

Vandaag af en toe een zonnetje hier en heerlijk weer eens even de tuin in. Een groot verschil met de voorbije dagen. Morgen en na het weekeind lijkt het ook allemaal wat beter te worden. Daar kan ik erg naar uitzien evenals de verwachte opleving in de derde week na de kuur. Even weer een beetje 'normaal'! Zou je langs willen komen, prima laat het dan even weten via de mail of de app. Welkom!
Allemaal een goed weekeind gewenst en warme groetjes, Hennie