Creativiteit en donaties

De ziekenhuisbedden zijn gearriveerd. De tien bedden die naast het orthopedisch bed waren besteld hadden geen wieltjes. Bij nader inzien zijn wieltjes toch handiger en de tegels hebben minder te verduren. Hierdoor werd de prijs hoger en besloten we om er negen aan te schaffen. Het orthopedisch bed bestemd voor de recovery kwam later en is achteraf te breed voor die plek. In het nieuwe gebouw is een privé kamertje en nu staat het daar. 'k Heb het bed uitgeprobeerd en het ligt heerlijk, 'k hoop alleen dat ik er nooit gebruik van hoef te maken. De afgelopen jaren heb ik iedere keer van het restant giften wat nachtkastjes kunnen kopen voor de ziekenzalen. Een deel ervan staat in het ziekenhuisje. Een mooi gezicht en iedereen vindt ze handig! Kastruimte waar je je privé spulletjes in kan opbergen is een luxe hier! Met de tien nieuwe bedden zijn tegelijk ook tien nachtkastjes gekocht. Vier van de donaties, de andere zes worden door het centrum betaald. In totaal is er ruimte voor 26 bedden, voor de nu nog lege zaaltjes krijgen oude (lage) bedden een op knapbeurt. Ergonomisch niet goed voor het verplegend personeel, maar men hoopt in de toekomst meer ziekenhuisbedden te kunnen kopen. Van zr. Ludovena en haar team moet ik iedereen die een bijdrage heeft geleverd aan het tot stand komen van de prachtige ziekenzaaltjes heel hartelijk bedanken. Ze is zichtbaar opgetogen, het mag er dan ook zijn!(zie foto's)

Wat er ook mag zijn is het handwerk van de meisjes. Een deel van de donaties wordt ook hieraan besteed en binnenkort gaan we weer materialen kopen voor het vlechten van de mandjes. De eerste tasjes zijn klaar! Met ontzettend veel plezier en creativiteit is daar de afgelopen weken aan gewerkt. De verplichting om nu patroontjes te maken was niet altijd eenvoudig en sommigen zijn nog steeds bezig. Toch zullen ook zij in april met een leuk tasje om de nek naar huis gaan. We hebben nog wat weekjes. Grote bewondering heb ik voor een aantal kinderen voor wie het niet echt gemakkelijk is. Laureen kan maar met één hand werken en voor Benedict is het moeilijk vanwege zijn spasmen. Desondanks leveren ze goed werk. Emelda waar ik vorig jaar heel veel geduld mee moest hebben draait nu als een tierelier en ze voelt zich een hele piet! De moeilijke steken kunnen volgend jaar. 't Is veel te leuk om haar nu zo lekker bezig te zien. De handwerkdag is mijn drukste dag. Om acht uur van start en half zes thuis. Wel een pauze tussen de middag en een uurtje plat anders heb ik geen rug meer over. De les duurt tot 4 uur maar daarna moet alles weer op orde en gesorteerd in de kratten, nieuwe draden wol moeten geknipt en gevlochten zodat ik een week later weer vlotjes van start kan. Salomé en Perez leraressen van de brei-opleiding en de naailerares Ruby zijn al net zo enthousiast als de leerlingen, qua hulp heb ik niks aan ze. Zij zijn druk met hun eigen tasje! 'k Laat het maar zo, ook zij genieten! Onlangs was ik op bezoek bij Salomé, ze is weduwe en heeft een studerende zoon in Nairobi. Haar huisje staat op instorten, aan een nieuwe wordt gewerkt. Wat wonen wij in Nederland dan in paleisjes!

Christa van Bondo Kids vroeg mij vorig jaar of ik met de vocational wat wandkleden zou kunnen maken voor het Guesthouse. Het klinkt daar vrij hol en hopelijk helpen de wandkleden een beetje. Om uit te vinden wat we zouden kunnen doen, ben ik eerst zelf aan de slag gegaan. Ieder vrij momentje was ik in de naaiklas te vinden. Een paar leerlingen hielpen bij het naaien van de reepjes stof. Toch kwam het meeste werk op mij neer. Het niveau van de huidige meisjes is erg laag maar 'k probeer hen en Ruby de lerares hiermee toch op ideetjes te brengen van wat je alzo met restantjes kunt doen. Binnenkort gaan we een plekje zoeken om ze neer te hangen. En wie weet kunnen we er wat van verkopen.

Nu 12 uur Keniaanse tijd net thuis van Outreach, altijd dagen met een feestelijk tintje. Als na afloop de mannen traditie getrouw ergens nog iets gaan drinken en één van hen komt stomdronken de auto weer in dan is het over en uit met het feestje!
Morgen naar Eunice met spulletjes voor haar business. Altijd een heel gereis, met een beetje mazzel twee uur heen en twee uur terug.
Bij Mirjam had ik een baal maismeel( 24 pakken van een kilo), een doos houdbare melk en een jerrycan olie gebracht, ruim een week later was bijna alles verkocht. Erg leuk dat het zo goed loopt, zondag even kijken hoe het nu met haar gaat. Maandag komt Quinter naar Sondu om bij te praten en kan ze gelijk nog wat materialen voor de mandjes meenemen. Lieve mensen wat geweldig dat er dankzij jullie donaties zoveel mogelijk is! Om blij van te worden!