'n Vrolijk spel!

Zondag was ik toe aan een rustdag. Lekker thuis! Wél 's avonds naar de meisjes om UNO te spelen. Twaalf jaar geleden nam ik het spel mee en sindsdien wordt er behalve op dinsdag en donderdag elke avond gespeeld. In het begin speelden alleen de jongens, later heb ik ook de meisjes overgehaald en nu is er een heftige UNO-strijd gaande. De climax is op 28 mrt. mijn laatste zaterdag. Dan vieren we ons jaarlijks feestje en strijden de fanatieke jongens tegen de nog fanatiekere meisjes. De laatste drie jaar wonnen zij, Edwin, Felix en Benedict willen dit jaar revanche. Zij staan ermee op en gaan ermee naar bed. Tot hun grote vermaak stond ik lange tijd nr. 4. Vanaf het begin bluf ik dat ik vóór mijn vertrek nr. 1 zal zijn en dat ik de meisjes dan op een soda zal trakteren. Ze leven mee met elke wedstrijd tegen de jongens. Dan staan ze mij de volgende morgen op te wachten. “Hennie, hoe ging het met UNO gisteren?” Op een morgen hebben we dikke pret, Benedict is verslagen en 'k sta nu derdes. “One day you will have your soda!” vertel 'k ze. Met schitterende oogjes geven ze me moed “Yes, yes... you will win!” Benedict zit in de pauze met een somber gezicht. Op mijn vraag wat er is, krijg ik als antwoord “ It's because of you!” Hij wil van iedereen verliezen, behalve van mij.
's Middags los ik Edwin af bij de computerlessen en krijg ik wind van voren. “Jij wordt geen nr. 1!” weet hij met een grote mond te vertellen, prompt krijgt hij een nieuwe naam; Mister Big Mouth. “Die grote mond hebben jullie omdat je bang bent!”
Wat heerlijk dat zo'n simpel spelletje al zoveel jaren zoveel simpel plezier brengt. Voor mij en de meisjes gloort er hoop, van nr. 4 naar nr. 3 en het wordt nog mooier als ik een paar dagen later drie van de vier potjes weet te winnen waardoor Edwin en ik op een gedeelde tweede plek staan. Op naar plek ONE!
Op de jongensslaapzaal huizen nog drie jongens, Habbat, Paul en John, zij kunnen het spel niet spelen maar fungeren als supporters. Habbat is Edwin's supporter, Paul en John de mijne. Win ik een game dan krijgen mijn supporters een snoepje, wint Edwin dan is het Habbat. Zo doen ook zij gezellig mee en hebben net zoveel plezier als de spelers zelf.

Zaterdag ging ik naar Eunice, samen met de jochies was ze druk in het winkeltje. Vanwege mogelijke diefstal moet alles 's avonds naar het huisje worden gebracht en iedere morgen weer uitgestald. Wel omslachtig maar Vincent en Thomas lijken het wel leuk te vinden om te helpen en ze staan nieuwsgierig te kijken wat er uit mijn tas komt. Borden, bekers, lepels, Ariël, Royco-kruiden en chocopoeder. Tijdens de lunch vraagt Eunice of ik tegels kan kopen voor de betonnen vloer van haar huisje wat hier en daar afbrokkelt. “Eunice, tegels leveren geen geld op, je moet nu eerst zorgen dat je voldoende spullen hebt om te verkopen zodat je klanten en een inkomen krijgt! Dat is op dit moment toch belangrijker dan tegels?” Ze kan niet anders dan mij gelijk geven.

Ook deze week even bij Mirjam gekeken. Al heel lang heeft ze pijn in de onderbuik, nu heeft ze antibiotica gekregen tegen een blaasontsteking. 'k Ben er nog niet gerust op! Het winkeltje ontwikkeld zich gestaag, leuk te zien, ze verkoopt nu ook eieren en cakejes. Een pak pampers en een zak rijst is ook een welkome aanvulling.

'k Had Quinter maandag gevraagd om naar Nyabondo te komen ipv Sondu. Ze genoot enorm van het weerzien met alle oude bekenden. In mijn huisje praten we bij. Ze heeft een heel jaar de tijd gekregen om op zoek te gaan naar een huisje bij haar broer in de buurt. Een nicht met twee dochtertjes wonen nu bij haar in en gezamenlijk redden ze het. Ze is enorm opgelucht! Blij vertelt ze, dat ze wat van de sieraden en tasjes heeft verkocht die ik voor haar meebracht en dat ze weer genoeg had verdient om een nieuwe rol voor het vlechten van de mandjes te kopen. Na de lunch breng ik haar naar de weg, vanwege de naderende regen ga ik niet mee naar Sondu, maar heb haar iets van de donaties meegegeven om wat extra rollen te kopen. Met veel moeite klimt deze doorzetster op de piki piki. “Hennie may God bless you and I will work very hard!” Dat geloof ik direct, werklust en energie genoeg!

Morgen opnieuw naar een begrafenis. Een zus van Pamela in Nakuru is overleden. Als vriendin en werkneemster hoor ik daar min of meer bij te zijn. Het hoort er allemaal bij! Verdriet en vrolijkheid het is er allemaal.
's Avonds zullen we op tijd terug zijn voor een spannend en vrolijk spelletje UNO met de boys!