De klus geklaard… !

Hé hé…. rust in de tent! De toneel kleren, gewassen door de meisjes, hangen te drogen in de zon.
Vóór de kerstviering van de school wilde ik al het naaiwerk van de kinderen af hebben en moesten de paastasjes van de Liddle hangen voor de kerstkleurwedstrijd. Winnaars zijn Emmanuel, Abraham en Amatepe, merkwaardig het zijn altijd de jongens die winnen. We gaan de tasjes in Beth's kamer hangen met de vraag of zij er tzt met Pasen iets lekkers in wil doen. Nu staan de traditionele kersttasjes klaar staan voor de kinderen die opgehaald worden door hun familie. Zij die blijven krijgen hun tasje 1e kerstdag. Op dit moment is de helft weg, kaal hoor! Zes meisjes en vier jochies zijn over. Heel misschien gaan er vandaag of morgen nog een paar weg, maar zeker is dat niet!
De eerste die ging was Jonathan, vorig jaar kroop hij snikkend in mijn armen. Sinds zijn derde had hij zijn moeder niet meer gezien. De vrouw die hem kwam halen was na vijf jaar een wildvreemde voor hem geworden. Heel erg leuk vindt hij het nog niet, maar het went! Dapper loopt hij voor zijn moeder uit naar de poort, ondertussen zwaaiend naar zijn vriendjes. Hij zal ze missen in Accra en in januari blij zijn als hij terug wordt gebracht. House of Hope is zijn thuis!

Het toneelstukje was een groot succes en een pareltje midden in een chaotisch gebeuren. Voor onze westerse begrippen was het een zootje ongeregeld. Maar goed… de kinderen hebben genoten en plezier gehad. Zeker zij die meespeelden. Al het oefenen was niet voor niets. De spelers speelden de sterren van de hemel. Wow… 'k was best trots op ze! 'k Ben nu ook iets meer gaan begrijpen van het werk van een regisseur; de aandacht vasthouden! Geen stiltes laten ontstaan en dat was bij bepaalde acties best moeilijk. Heel mooi dat dat blijkbaar is gelukt,want het was ongewoon stil terwijl er gespeeld werd en dat is hier best bijzonder, ook al omdat er een hele groep kleintjes bij zit. Na afloop ben ik druk met het uitdelen van veertien complimentjes, ze glunderen! De klus is geklaard. Veel klassen hadden daarna een bijdrage in de vorm van zang of dans. Zelfs de leraren deden mee, ook erg leuk! Rond twaalf uur zit ik uit te puffen achter mijn pannetje Jollof Rice. De hele week was ik al om zes uur klaarwakker, alles gaat dan door je hoofd; hieraan denken, dit en dat doen, inkopen in Hohoe enz. De week ervoor was ik zelfs mijn vrije dag vergeten haha...! Nu had ik mijzelf tot zaterdag 'vrij' gegeven. Tenminste... even geen activiteiten in mijn kamer. Mijn 'vrije' vrijdag zat ik bijna de hele dag achter de naaimachine om de telefoontasjes voor Kenia te maken. Op zaterdag morgen om negen uur waren er vijftig klaar, ook die klus is geklaard!
Daarna met Christy op pad om sweet balls te halen bij buurvrouw Esther. Voor haar betekent dit een extraatje aan inkomen en voor de kinderen is zo'n oliebol met poedersuiker een lekkernij.
Dan wordt het tijd voor de kerstversiering, iets waar iedereen bij wil zijn en het liefst een handje mee wil helpen. Onze versiering bestaat uit wat slingers van vlaggetjes en een zelfgemaakte kerstster van karton. Guideon heeft een tekening gemaakt voor op mijn deur, daar worden wat kerstmannetjes bij gehangen, hij vindt het prachtig en uiteraard ik ook! Het is een beetje vreemd jochie, wat autistisch denk ik maar 't gaat best goed met hem. Dat heeft ws te maken met dat zijn oudere zus die (te) veel over hem moederde nu naar de boardingschool is.
Inmiddels is alles weer op orde, de was, mail en foto's bijgewerkt en zo langzamerhand ben ik wat aan het opruimen, want door alle bezigheden heb ik er nauwelijks bij stilgestaan dat mijn tijd hier bijna voorbij is. Woensdag nog Kerst (in Ghana slechts één dag) en daarna gaat het echt snel, op Oudejaarsdag neem ik hier afscheid. Tot mijn grote ergernis zijn de schommels nog steeds niet terug, 'k zit Eben wat op te porren. Hij zou er veel meer achteraan moeten zitten. Maar ja… Eben, laat zich niet porren… dat is mooi maar soms ook knap lastig haha...!

Bij deze wil ik iedereen bedanken voor het meeleven en de lieve bemoedigende woorden, soms via een reactie, whatsapp of een mailtje. Altijd fijn om iets van jullie kant te horen. Ook druppelen de eerste giften voor Kenia binnen, heel fijn en hartelijk dank!
Mijn laatste week gaat in, met morgenavond nog wat bommetjes, sterretjes en vuurwerk. Twaalf knallen, voor ieder jaar dat ik hier kon en mocht zijn één!
Lieve mensen, we wensen jullie allen heel gezellige en goede dagen toe! Hennie en kids.
Een gift doen voor Kenia? Kijk dan even bij het vorige verhaal!