Huis schoon, nu mijn lijf nog!

Lieve mensen,
Wat had ik jullie graag een berichtje gedaan dat ik komend najaar naar Afrika zou vertrekken, helaas! Mijn hoop is gevestigd op volgend jaar. Nu eerst een andere klus!

Huis schoon, nu mijn lijf nog!
Het is alsof ik naar Afrika ga. In tijden heb ik niet zo'n opgeruimd en schoon huis gehad. Alles bij langs geweest om te voorkomen dat ik straks een beroep moet doen op anderen om vervelende klusjes op te knappen. De kasten netjes, vloeren gedweild, tuin aan kant en mijn ramen met het buitenwerk zijn in maanden niet zo schoon geweest, ze schitteren me tegemoet.
De kamer stond vol bloemen en op de kast een regiment kaarten die de laatste weken binnen druppelden alsof… ik jarig was. Iedereen nog hartelijk dank, het staat gezellig!
Ja jarig ben je met (borst)kanker in je lijf, tripel negatief, een agressieve vorm. Mijn huis schoon boenen was een peulenschil bij wat ik moet doen om van binnen 'schoon' te worden.

Gelukkig krijgt mijn hart, die eind maart problemen gaf, weer genoeg zuurstof dankzij de stent die een paar weekjes geleden met succes via mijn pols geplaatst kon worden. Als een kind zo blij dat er geen operatie nodig was. Al met al viel dit reuze mee, wel ging er iets fout bij het plaatsen en verwijderen van het infuus aan mijn rechterarm. Thuisgekomen vanuit het ziekenhuis was mijn linkerarm ter hoogte van de elleboog zo dik dat het leek of er een ganzenei ingestopt was. Pijnlijk! Bij een telefoontje naar de Isala kregen we (zoon Roel was die avond en nacht bij mij) de raad het af te tekenen en te meten, mocht het dikker worden dan aan de bel trekken. Schoondochter Janet had een beter advies, iets kouds erop is misschien lekker. Ha… dat hielp. De volgende morgen was de zwelling 1 cm minder. Een paar dagen later een prima advies om een elastieken mouw te dragen verlichtte de pijn ook, met name 's nachts. Van de gratis tatoo is nu weinig meer van de zien. En…? Ik kan weer heerlijk uit de voeten.

Al met al een heftige tijd waarin ik toch rust heb ervaren. Op één van de kaarten stond een mooie tekst “Dag aan dag draagt Hij jou”. Het bracht een herinnering naar boven.
In 2000 was ik in de Himalaya, voor een kampeer/trektocht door de bergen daar, prachtig!
Bij het afdalen bleek ik coördinatie problemen te hebben. Mijn benen deden niet meer wat ze moesten doen, een vorm van hoogteziekte. Om de haverklap lag ik. Een sherpa heeft mij de berg afgedragen en de twee dagen daarna werd ik verder naar beneden gedragen op de rug van een paard over een pad van rotsblokken en door stroompjes. Best eng maar 'k had geen keus en kon niets anders doen dan mij overgeven.
Zelf hoefde ik niets te doen, ik werd gedragen! Het was niet nodig om op te letten of het paard zijn benen goed op de rotsblokken zette, dat ging perfect, door de gedachte 'Hennie kijk om je heen hier kom je nooit weer!' heb ik meer van de omgeving kunnen zien en genoten dan wanneer ik op eigen kracht naar beneden had gemoeten. De rug van de sherpa, de rug van het paard en de zorg van de medemensen, zonder hen was ik nooit veilig beneden gekomen!

Zo voelt deze periode ook; heel mooi om te ervaren dat je gedragen wordt.
Gedragen door de liefde van mensen, van God, van de Eeuwige, de levenskracht in je, hoe je het ook noemt, het is een rijke ervaring waar ik mij alleen maar over kan verwonderen.
Zondagmiddag kreeg ik de liturgie van 's morgens, één lied trof mij in het bijzonder;

Laat de liefde maar gebeuren
als een wonder van het licht
als een regenboog vol kleuren
door de hemel zelf gesticht

Wie voor liefde is geschapen
vreest ook niet bij tegenwind
liefde is het hemels wapen
dat de angsten overwint

Zó de toekomst tegemoet kunnen zien, is en blijft heel bijzonder!
Vanmiddag met (dochter) Karin weer allerlei gesprekjes gehad in het ziekenhuis. Heel fijn dat ze iedere keer vrij kan maken om erbij te zijn. Gelukkig is er aan de linkerkant niets loos en kan ik morgen met de eerste chemokuur beginnen, drie weken later de tweede enz. totaal vier keer.
Met name de eerste week na de chemo kan ik beroerd worden, in welke mate is niet te voorspellen.
Uiteraard heel gezellig als je langs wil komen maar stuur aub eerst een mail of appje om te kijken of het een goede moment is. Tot op heden in ieder geval heel hartelijk dank voor jullie meeleven, erg fijn!
Zo af en toe zal ik jullie via deze site op de hoogte houden om te voorkomen dat ik steeds hetzelfde riedeltje moet vertellen.
'k Wens iedereen een hele fijne vakantie/zomer toe en tot horens of ziens,
warme groet Hennie